"Ik ben getrouwd met een fotomodel en krijg er een dikke boerin voor in de plaats!"

Ik heb heel mijn jonge leven een eetstoornis gehad. Van niet eten naar volproppen dan weer overdreven gaan sporten en we konden weer opnieuw beginnen. Jaren aan een stuk. Toch at ik altijd gezond. Mijn modellen carrière heeft er natuurlijk ook niet goed aan gedaan. Het keerpunt is gekomen toen ik 30 jaar was en mijn toenmalige partner zei "Ik ben met een fotomodel getrouwd en heb er een dikke boerin voor in de plaats gekregen!". Daar stond ik met twee kleine kindjes.Of ik ging helemaal kopje onder gaan met mijn eetstoornis of ik moest dit eens grondig aanpakken. Ik heb voor het laatste gekozen en er uiteindelijk ook mijn beroep van gemaakt.

Nu, de laatste tijd sluimert er weer een gevoel van "cravings". Een drang naar veel te willen eten. Ondertussen ben ik 56 jaar en hoor mijn gynaecoloog al een paar jaar zeggen dat de menopauze eraan komt. Zouden mijn cravings iets met de menopauze te maken hebben?

Wel daar ging ik eens even naar op zoek. Want inderdaad het merendeel van de klanten die mijn hulp opzoeken zijn jonge vrouwen ... Als we spreken over eetstoornissen denken we direct aan uitgemergelde jonge meisjes. Maar is dat wel zo?

Eetstoornissen zijn niet leeftijdsgebonden maar ontstaan toch meestal in de jeugd. Het kan zijn dat iemand al heel haar leven worstelt met een eetstoornis en verder gaat in de menopauze. Of je bent hervallen en zit terug in het patroon van overeten en niet eten. Je kan ook al heel je leven gevoelig zijn voor je gewicht en je eetpatroon. Door de menopauze kan je enkele kilootjes bijkomen door het vertragen van je metabolisme. Dit kan een soort obsessie worden. Wat ik ook opmerk is het niet willen accepteren van het ouder worden en een onrealistisch beeld hebben mede veroorzaakt door de sociale media.

De menopauze kan een turbulente tijd zijn met veel stress factoren. Denk maar aan echtscheidingen, het grootouder worden, het lege nest syndroom, het verlies van de ouders en vergaan van de jeugdigheid.

Dit zijn levensveranderingen die een eetstoornis weer kan triggeren. Deze cumulatie van gebeurtenissen kan overweldigend zijn en wat een milde eetstoornis was, kan veranderen in een volledige eetstoornis. Een eetstoornis kan een gevoel van controle geven of op zijn minst een gevoel van een doel bij het nastreven van die controle wanneer het lichaam zich bedreigd voelt door een onstabiele omgeving in een turbulente tijd.

De fase voorafgaand aan de menopauze beter bekend als de perimenopauze is een tijd van immense fysieke en hormonale veranderingen. Wanneer we uit balans zijn is er altijd een risico op klachten. Er gebeurt van alles in je lichaam, je voelt je niet zo prettig en eten is dan een soort troost. Het is een van de meest gemakkelijke en snelle manieren om onze innerlijke staat, hoe we ons voelen, te veranderen. Je hebt eigenlijk behoefte aan wat troost of een knuffel, maar in plaats daarvan ga je eten.

Een coping mechanisme zoals we dat noemen. We gebruiken eten om onze emoties te reguleren.

Te veel cortisol of insuline kan ons doen snakken naar zoetigheid en een bijnieruitputting kan leiden tot een disbalans in onze vochthuishouding, waardoor we behoefte krijgen aan zout. Te weinig serotonine en oxytocine kan ons doen verlangen naar troosteten.

Die stemmingswisselingen worden onder andere veroorzaakt doordat het hormoon oestrogeen ook invloed heeft op de aanmaak van feelgood-stoffen in je hersenen, zoals serotonine en endorfine. Deze stofjes zijn neurotransmitters en reguleren onder andere je slaappatroon, stemming en eetgedrag. Wanneer, tijdens de overgang, het oestrogeengehalte sterk schommelt en uiteindelijk daalt, kan de aanmaak van deze stoffen in het gedrang komen waardoor je minder goed slaapt en makkelijker geprikkeld bent. En als je moe bent wil je energie dus ga je in grote hoeveelheden suiker naar binnen spelen en voor je het weet zit je in een vicieuze cirkel met een enorm schuldgevoel.

Eetstoornissen kunnen op elke leeftijd levensgevaarlijk zijn maar vooral op oudere leeftijd. Onze spieren en organen verzwakken, het hart en de hersenen lijden onder de onregelmatigheden van het eten zo ook botten en tanden. Spijtig genoeg gaat deze groep vrouwen niet zo snel hulp zoeken omdat het wordt gezien als een ziekte voor de tienermeisjes. De rijpere wijze vrouw zou meer kennis moeten hebben om met deze gedragingen anders om te gaan dan zich vol te proppen met eten of niet eten. Ze komen in een identiteit crisis terecht. Door terug mijn eigen gedrag te observeren heb ik terug een balans gevonden.

Herken je je in dit verhaal, aarzel niet om me te contacteren.

Ook de menopauze kunnen we zonder kleerscheuren doorkomen. :)